28 Oct Japanse foodstyling

Als ik in Japan zou wonen, dan zou ik ‘food-replica-maker’ willen zijn. In heel veel etalages van heel veel restaurants kom je nagemaakt eten tegen. Maar je zou er zo in bijten.

De menukaart staat letterlijk in 3D in de etalage. Zo zie je meteen wat voor lekkers ze hebben en kun je al uitkiezen waar je trek in hebt. Vaak hebben ze binnen ook een menukaart met plaatjes, maar soms loop je ook net zo makkelijk weer naar buiten om in de etalage aan te wijzen wat je wilt eten.

Ziet er fantastisch uit nietwaar? Ik weet niet hoe het bij andere mensen werkt, maar ik kan eigenlijk niet langs dit soort etalages lopen zonder er even in te kijken. Bril-jant. En wat nog vele malen genialer is: dat wat je uiteindelijk op je bord krijgt ziet er precies hetzelfde uit als dat wat je in de etalage zag. Serieus. Heb je udonsoep met een tempura garnaal? Dan ligt het staartje van de garnaal naar dezelfde kant als zijn replica-broertje. I kid you not.

Soms stylen ze de boel nog leuk af met wat schattigheid, bijvoorbeeld een lekker bol dametje of een buigende geisha. Heel vaak zie je ook een soort wasbeer bij restaurants, in de etalage of buiten. Die noemen ze ‘Tanuki’; het is een symbool voor overvloed en het zou geluk brengen. Hij is een klein dronkenlapje want hij draagt altijd een fles sake bij zich :)

In een boekje las ik dat er in Tokyo ook een winkel was waar ze deze food-replica’s verkopen. Dus wij stad en land afgezocht en ja hoor… gevonden! Nou ja, daar in die winkel bedacht ik me dus dat dit echt een baan voor mij zou zijn ;-) Lekker priegelen en dan de boel mooi verven… Ik had gerust een stuk of wat van deze kunstwerkjes een plekje in huis aangeboden. Maar ja, dat gesjouw hè… Ik heb het dus maar bij een sleutelhanger gehouden.

Hoor ik je daar ‘nepeten’ zeggen? Of vraag je je af waarom ik het woord ‘plastic’ niet gebruik? Heel simpel: het lijkt in de meeste gevallen bijna echt! Je zou er letterlijk trek van krijgen. Vertel het me maar: is het gerecht hieronder echt of niet?