17 Oct Culturele verschillen in Japan
Het mooie van reizen is, dat je een kijkje mag nemen in een hele nieuwe wereld. Met mensen die op een andere manier leven dan jijzelf. Hoe leuk is dat!? In Japan is dat behoorlijk leuk :)
Het aller-aller-briljantste Japanse gebruiksvoorwerp: De WC. Echt, ik begrijp serieus niet dat we die hier niet hebben. What’s not to love? Je kunt de bril verwarmen, je kunt de hele benedenverdieping reinigen, een soort doorspoelgeluidje afspelen als je niet wilt dat de buurvrouw je hoort klateren en een fris geurtje verspreiden met één druk op de knop. Je voelt je een compleet ander mens als je er vandaan komt. Als je er al vandaan komt, want had ik al gezegd dat je de bril kunt verwarmen…? ;-) Oh ja, enne, hurken doe je maar boven een gat in de grond, hahaha.
De grote favoriet van mr. G waren de automaten. Op elke hoek van de straat staat er een. Met een enorm assortiment exotische drankjes, cola en sinas, bier en koffie. Koud én warm. Überhaupt kun je alles koud en warm eten en drinken in Japan: rijst, noodles, koffie, thee. Vraag vooral om ‘hot koffie’ als je er een bestelt :-) Anyway, die automaten dus. Ook briljant, want altijd werkend en altijd bijgevuld. Gewoon goed. Okee, de koffie die ik uit de automaat trok bleek met melk en suiker. Niet te pruimen. Maar hee, ik heb het geprobeerd hè.
De mensen die mij een beetje kennen weten dat ik absoluut geen fan ben van het openbaar vervoer. Als het even kan mijd ik het. Maar in Japan is het een heel ander verhaal: het is efficiënt, het rijdt op de minuut nauwkeurig, het is schoon, het is snel… echt te gek. En vooral: er staat niemand te dringen en iedereen wacht netjes in een rijtje op zijn beurt. Op het perron staan gekleurde streepjes en de deur van de trein of metro stopt precies daar. Iemand kennissen bij de NS? Dit is het ultieme OV voorbeeld.
Japanners zijn zo lief. Kan het nog liever? Ja. Mini Japanners. Okee, het is even wennen als je ze de eerste keer spot, de schoolklassen. Ze zijn namelijk met heul veul. De meisjes op de foto bijvoorbeeld. De eerste kwamen we tegen in het metrostation en we bleven ze maar tegenkomen tot bij het heiligdom, een kilometer verderop ofzo. Ze hebben allemaal dezelfde uniformpjes, schoenen, kousen, tassen én hoedjes. Soms is er eentje een beetje ondeugend. Een manneke bij het gouden paviljoen trok de stoute schoenen aan en trok de aandacht van mr. G: ‘Hello’. ‘Where you from?’ Toen de mr. in zijn beste Japans ‘Oranda’ antwoordde, glimlachte het kereltje vriendelijk en liep hij giechelend terug naar zijn klasgenootjes. Meer Engelse woordjes kon hij niet ;-)
In een traditioneel Japans hotel – een Ryokan – gaat alles anders dan je gewend bent. Je krijgt een complete gebruiksaanwijzing erbij. Niet met schoenen op de tatami (matten op de vloer). Je yukata (dun katoenen kimono-achtig jasje) doe je links over rechts dicht. Voordat je in bad gaat, ga je je eerst zittend wassen. En je slaapt er op de grond, op een futon. Dat laatste is overigens comfortabeler dan je wellicht zou denken. Bij Hakone, in de buurt van mount Fuji, sliepen we in een Ryokan waar ik wel heel diep moest buigen om mijn handen te wassen. De wasbak kwam letterlijk tot mijn knieën.
Teksten lezen ze van boven naar beneden. En boeken ‘van achteren naar voren’. Rijden doen ze links en passeren doen ze je precies aan de kant die je niet verwacht ;-)
En minions zijn in alle culturen grappig ;-D
